रंगशाला धाउन विर्सेका दर्शकलाई घरेलु फुटबलको नसामा लठ्ठ पार्ने अभियानचाहिँ अझै अधुरै छ । मंसिर–पुसको ठण्डीमा सेलाएका प्यारापिटका सिटहरू मज्जाले तात्न बाँकी छ । तथापि स्तरीय प्रतिस्पर्धासँग रंगशालाको फुस्रो मैदानको नियास्रो भने धेरै हदसम्म मेटाइरहेको छ । यसको कारण भनेको केही नयाँ विशेषता नै हो ।
ब्राजिलभर त सान्तोसभन्दा ठूला क्लब निकै धेरै छन् । तर सान्तोसलाई सम्मानित नजरले हेरिन्छ । कारण हो, यसले बोकेको इतिहास र परम्परा । सान्तोसलाई किन यति धेरै सम्मान गरिन्छ ? किन स्नेह गरिन्छ ? जवाफ सजिलो छ, पेले । हो, सान्तोस पेलेको क्लब हो । तिनै पेले, जसले तीन पटक विश्वकप जितेका थिए । उनले ती विश्वकप सान्तोसको खेलाडी हुँदाहुँदै जितेका हुन् ।
विश्वकप तयारीका लागि एक महिनाको समय बाँकी छँदा क्यानले आफूभन्दा बलिया टोलीसँग शृंखला खेल्ने व्यवस्था मिलाउनुपर्छ । नेपाललाई आफ्नो गल्तीहरू सच्याउन एक महिना पर्याप्त समय होइन तर कडा मिहिनेत गर्नुको कुनै विकल्प छैन ।
अहिले तत्कालका लागि म्यानचेस्टर युनाइटेड र न्युक्यासलको प्रदर्शनबाट विश्वका इङ्लिस फुटबल समर्थक भने निराश छन्, किन ?
मनोरञ्जनको धेरै विकल्प नभएका बेला पाँच दशकअघिदेखि पाटनका बहाः (चोक) हरूमा रातिराति टेबल टेनिस खेल्नु संस्कार नै थियो ।
