काठमाडौं । ‘फुटबल मैदानभित्र मात्र सुन्दर देखिने रहेछ । मैदान बाहिरको राजनीति त संशारकै सबभन्दा कुरुप हुँदो रहेछ,’ फुटबल समर्थकहरुको संगठन हाम्रो फुटबल नेपालका अध्यक्ष कृष्ण गुरुङसँग गफिइरहँदा केही समयअघि उनको मुखबाट अचानक निस्किएको थियो ।
फुटबलप्रति बलियो लगाब भएका गुरुङले गत महिना सम्पन्न अखिल नेपाल फुटबल संघ (एन्फा) निर्वाचनमार्फत नेपाली फुटबलको सर्वोच्च निकायमा पुग्ने प्रयास गरेका थिए । बाजागाजासहित सातदोबाटो पुगेर एन्फा केन्द्रिय सदस्यका लागि उम्मेदवारी दर्ता गराएका गुरुङ चुनावका लागि प्यानलसहित उत्रिएका तत्कालिन अध्यक्ष कर्माछिरिङ शेर्पा र हालका अध्यक्ष पंकजविक्रम नेम्वाङ दुवैको समूहमा परेनन् । स्वतन्त्र उम्मेदवारका रुपमा चुनाव जित्न गरेका केही दिनको कसरतले पार नलगाउने देखेपछि गुरुङले हात उठाए ।
नेपाली फुटबल राजनीति उत्कर्षमा पुगेका बेला आफै पनि त्यसैको हिस्सा बनेका गुरुङ उम्मेदवारी फिर्ता लिनुपर्दाको पीडामा थिए होलान, सायद । त्यही पीडाको भावना उनीबाट अनौपचारिक कुराकानीमा निस्किएको हुन सक्छ ।
उनले अहिले फुटबलको सुन्दर पक्षमा मैदानभित्रको प्रतिस्पर्धासँगै अर्को एउटा कुरा पनि थपेका छन् । तर नेपाली फुटबलको हकमा मात्र । अचेल उनी भन्न थालेका छन्, ‘फुटबल मैदानमा सुन्दर र फेसबुकमा रमाइलो हुँदो रहेछ ।’
|
गुरुङ आफै फेसबुकमा सक्रिय छन् । आफूलाई लागेका कुरा भविश्यमा आउन सक्ने परिणामबारे कुनै हेक्का नराखी फ्याट्टै लेखिहाल्छन् । फुटबलका सबैजसो पदाधिकारी, खेलाडी, प्रशिक्षक र अन्य सरोकारवालाहरुसँग उनी फेसबुकमा जोडिएका छन् । मनमा लागेको कुरा धेरै सोचविचार नगरी लेख्ने बानीका कारण केहीले भने उनलाई ब्लक पनि गरेका छन् । त्यसबाट पनि मनोरञ्जन नै मिलेको उनी बताउँछन् ।
‘म भविश्यमा के होला भनेर धेरै नसोचीकन फेसबुकमा आफूलाई लागेका कुरा लेख्छु र अरुका स्ट्याटसमा कमेन्ट पनि गर्छु । एकहिसावले भन्ने हो भने फेसबुकमा मेरो भिड्ने बानी छ । कसैकसैलाई त्यस्तो बानी मन पर्दैन । त्यस्तो अलोकतान्त्रिक चरित्र भएकाले मलाई ब्लक गर्छन । मलाई ब्लक गरेर ठिक पारेँ भन्ठानेर उ मख्ख पर्छ । म चाँही उसले हार मानेर बहसबाट भागेपछि झन रमाइलो मान्छु,’ गुरुङले आफूलाई ब्लक गर्नेहरुमाथि व्यंग गरे ।
हुन पनि नेपाली फुटबल प्रशासनको हालत अहिले त्यस्तै भएको छ । जिल्लादेखि, क्लब र केन्द्रसम्मका फुटबल पदाधिकारीहरु फेसबुकको भित्तामा एक–अर्काप्रति आक्रोष र व्यंग गरिरहेका भेटिन्छन् । चुनाव जितेर नेपाली फुटबलको सत्तामा पुग्नेहरुको हालत हार्नेहरुको भन्दा टिठलाग्दो देखिन्छ । जितको खुसीमा बधाई र शुभकामना आदान प्रदान गर्नुपर्ने बेला फेसबुकका भित्तामा कुण्ठा र आक्रोष पोख्न पदाधिकारीहरुलाई भ्याईनभ्याई छ ।
एन्फाका पूर्व अध्यक्ष गणेश थापा, निवर्तमान अध्यक्ष कर्माछिरिङ शेर्पा, कार्यसमितिका पूर्व सदस्य मदुसुदन उपाध्याय, वर्तमान सदस्य अनिल मल्ल, उपाध्यक्ष दावा लामा, अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्ध प्रमूख नवीन पाँडे र उपेन्द्रमान सिंहहरु मात्र होइन । रत्नकुमार श्रेष्ठ देखि रुपेश अधिकारी, मणि चेम्जोङ, राजेन्द्र तामाङ र वशन्त अर्यालहरु, अनि नेपाली फुटबलसँग सम्बन्धित अधिकांश सरोकारवालाहरुका आक्रोष फेसबुकमा पोखिइरहेका छन् ।
त्यसोत रमाइलो मानिरहेको बताउँने गुरुङ पनि कम छैनन् । छुच्चा स्ट्याटस र कमेन्ट त नेपाली फुटबलमा उनको अर्को परिचय जस्तै भइसक्यो । त्यसमा पनि उनीसँग तर्क छ । भन्छन्, ‘मलाई फुटबलबाट लिनु केही छैन । भन्न त फुटबलबाट सबथोक लिइरहेको झुण्डले पनि त्यही भन्छ । तर मलाई साच्चै केही लिनु छैन । फुटबल भनेको मेरा लागि हातमुख जोड्ने माध्यम होइन । फुटबल त मेरा लागि मनोरञ्जन, स्वास्थ्य, राष्ट्रियताको भावना, राष्ट्रिय गौरवको विषय र लगाब हो । त्यसैले केही गलत भयो भने म सहन सक्दिन । लेखिहाल्छु । तर हिजो चुनावअघि केक्केन गरौला भनेर सात बित्ता उफ्रिनेहरुले नै अहिले एकअर्कोलाई सत्तोसराप गरिरहेको देख्दा टिठ लाग्छ । चुनाव अघि गर्छु भनेका कुरा जति नगर्ने र गर्नै हुन्न भनेका काममात्र गर्ने चरित्र पनि उनीहरुले नै छताछुल्ल पारिरहेका छन् ।’
यहाँ उल्लेख गरिएका गुरुङ एउटा प्रतिनिधिपात्र मात्र हुन् । नेपाली फुटबललाई माया गर्ने जोकोहीलाई अहिले पदाधिकारीहरुको भित्तो कोराकोर मन परेको छैन । वास्तवमा नेपाली फुटबलका लागि अहिले एन्फाले तत्काल गर्नुपर्ने कामको सुची लामै छ । तर एन्फा कार्यसमिति भने बैठक पनि बस्न नसक्ने अवस्थामा पुगेको छ । सबैलाई पद नभई नहुने रोगले हदैसम्म ग्रसित बनाएको छ । लिग, एनएसएल, बीचमै रोकिएको महिला लिग, राष्ट्रिय लिग, अन्तर्राष्ट्रिय खेलहरु, राष्ट्रिय टोलीको विवाद मिलाउने जस्ता विषय एन्फा कार्यसमितिको प्राथमिकता सुचीमा छैन । नेपाली फुटबलको सर्वोच्च निकाय त भागबण्डा मिलाउने खेलमै मस्त छ । अनि गुरुङहरु छुच्चो नबनेर के गरुन त ?
