फलामलाई चाहेको आकार दिन तातेको बेला हथौडा प्रहार गर्नुपर्छ । नेपाली क्रिकेट अहिले मज्जासँग तातेको छ । रातै भएको छ । अत्यन्तै सुन्दर बन्न सक्ने सम्भावना भए पनि प्रशासनले विद्रुप बनाएको क्रिकेटको मुहार सही ढाँचामा ल्याउन हथौडा हान्ने समय यही हो । तातेको फलाम सेलाउन बेर लाग्दैन । वर्षातमा भेल छोप्न पाउने जति समय पनि नमिल्न सक्छ । त्यसैले क्रिकेटमा बनेको माहोलको भेल छोप्न ढिलो गरियो भने खेलाडीले मैदानमा गरेको मिहिनेत यसपाली पनि फुस्सा हुन सक्छ ।
तीन सिजनपछि उनी क्लबको कप्तान भए । लिग नियमित नभएर मात्र हो । नत्र उनकै कप्तानीमा जावलाखेलले लिग पनि खेल्थ्यो । २०६३ पछि लामो समय लिग भएन र सनोज आर्मब्यान्ड लगाएर लिगमा मैदान उत्रिन पाएनन् । तर मोफसलका नकआउट प्रतियोगितामा भने उनकै नेतृत्वमा जावलाखेलले प्रतिस्पर्धा गर्यो ।
केसीको अभियानले पनि अपेक्षित नतिजा हासिल गर्न सकिरहेको छैन । कारण पनि उही छ, खेलाडीको चोट । त्यसैले हो, मछिन्द्र क्लब स्वभाविक लयमा छैन । मछिन्द्रलाई खेलाडीको चोट र अस्वस्थताले जति सताएको छ, उत्तिनै खेलाडी विदेश पलायन भएको कारण पनि लक्ष्य टाढिँदै गएको छ ।
कुरा हो, साफ च्याम्पियसिप १९९७ को । यसमा नेपालको प्रदर्शन वास्तवमै कति खराव थियो भने यसलाई बिर्सन सके नै राम्रो हुनेछ । सन् १९९७ मा नेपालले साफ च्याम्पियसप आयोजना गरेको थियो ।
बुस्क्वेट्सको खेल बुझाउने एउटा प्रख्यात भनाइ छ । यो भनाइ डेल बोस्कको हो भनिन्छ । हुन त यसको पुष्टि भएको छैन । तर जसले भनेको भए पनि कुरा सही छ । ‘खेल हेर, बुस्क्वेट्सलाई देखिँदैन । तर बुस्क्वेट्सलाई हेर खेल देखिन्छ,’ भनाइ यस्तो छ ।
