प्रत्येक वर्ष अघिल्लो वर्षको प्रदर्शनका आधारमा भदौ महिनाभित्रै हुने गरेको स्पोर्ट्स अवार्ड गत वर्ष कोभिड–१९ महामारीका कारण पुसमा मात्र भएको थियो । यसपालि पनि त्यही कारण अवार्ड चैतमा धकेलिएको छ । नेपाली खेलकुदमा सबैभन्दा प्रतिष्ठित र ठूलो मानिने अवार्डका लागि यसपालि अघिल्लो वर्षका सीमित खेल गतिविधि र महामारीको प्रभावलगायतका चुनौती छन् ।
मुख्य कार्यक्रम भएको थियो, ललितपुरको याक पार्टी प्यालेसमा । यसअघिका वर्ष खेलाडी पुरस्कारको तुलनामा अझ केही बृहत भएको अवसर थियो ०६२ को संस्करण । केही हदसम्म भव्य थपे पनि हुन्छ, त्यस वर्षको कार्यक्रमलाई लिएर । त्यो वर्षको कार्यक्रम विशेषतः दुई कारणले महत्त्वपूर्ण रहे ।
‘एप्रिसिएटिङ अचिभमेन्ट, अनरिङ हिरोज’ अर्थात उपलब्धिको कदर र नायकहरूको सम्मान । आयोजक नेपाल खेलकुद पत्रकार मञ्चले स्पोर्टस अवार्ड गर्दा राख्ने गरेको उद्देश्य हो यो । यही उद्देश्यमा मञ्चले २५ वर्षदेखि विभिन्न उकाली ओरालीको यात्रा गर्दा अवार्ड १८औं संस्करणसम्म आइपुगेको छ ।
खेलाडीले समर्थकमाझ बनाएको छापको मूल्यांकन हुन्छ । समर्थकले नै आफ्नो मन मस्तिष्कमा राज गरेका नायक/नायिकाको पहिचान गर्छन् । हो, त्यतिबेला एउटा खेलाडी सबैभन्दा धेरै खुसी हुन्छ । किनकि उसले खेल्ने भनेकै आखिर समर्थक र राष्ट्रका लागि त हो ।
नेपाल खेलकुद पत्रकार मञ्च (एनएसजेएफ) ले खेलाडी, प्रशिक्षक र खेलकर्मीको योगदानलाई सम्मान गर्ने उद्देश्यले सुरु गरेको यो अवार्डले २५ वर्षको लामो यात्रामा थुप्रै घुम्ती, उकालो–ओरालो र चौतारीहरूको सम्झना साँच्न भ्याइसकेको छ । क्यालेन्डर २५ पटक परिवर्तन भए पनि बीचमा केही वर्ष अवार्डले निरन्तरता पाउन सकेन । त्यही कारण मंगलबार प्रज्ञा भवनमा हुने स्पोर्टस अवार्ड १८औं हो ।
