काठमाडौं । खेल त खेलाडीको मात्र हुन्न । यो त त्यसलाई माया गरेर हेर्न आउने दर्शकको पनि हो । पेरिस ओलम्पिकमा पनि यो लागू हुन्छ । भिभियान रोबिन्सन तिनै महिलाको नाम हो, जसलाई यस्तै दर्शकमध्ये ‘सुपर फ्यान’ भन्न सकिन्छ ।
भिएनीले तय गरेको यात्रा आफैंमा सुपर कथा रहेको छ । अहिले उनी पेरिसको गल्लीगल्लीमा घुमिरहेकी छिन्, सक्दो कुनै न कुनै खेल हेर्न पुगिरहेकी हुन्छिन् । यो उनको सातौं गृष्मकालीन ओलम्पिक सहभागिता हो ।
यसका लागि उनले आफ्नो जीवनको लामै समय बिताइसकेकी छन् । पेरिस आउनका लागि मात्रै उनले १० हजार डलर खर्च गरेकी छिन् । यो पनि आफैमा ठूलो रकम हो । तर, आफ्नो सोखका अगाडि यो केही पनि होइन ।
उनी भन्छिन्, ‘काम गर्दा दुःख त हुन्छ नै । तर, ओलम्पिक हेर्नुको जुन मज्जा छ, त्यसको अगाडि यो दुःख पनि केही होइन ।’
उनी यस्तै भन्छिन् । रोबिन्सन ६६ वर्षकी भइन् । उनी हुन् त लस एन्जलसकी । आजभोलि उनी ओलम्पिकप्रतिको असीमित प्रेमका कारण अन्तर्राष्ट्रिय मिडियामा मज्जाले छाइरहेकी छिन् ।
पेरिस जानकै लागि भनेर उनले यो उमेरमा पनि दुई जागिर खाएकी थिइन् । दिनमा उनी भिनेस बिचमा काम गर्थिन् अनि राति ग्रोसरी सपमा । पेरिस जान नपाउला भनेर उनले यसरी दुई जागिर दुई वर्ष लगातार गरिन् र चाहि‘दो खर्च जुटाइन् ।
उनी भन्छिन्, ‘काम गर्दा दुःख त हुन्छ नै । तर, ओलम्पिक हेर्नुको जुन मज्जा छ, त्यसको अगाडि यो दुःख पनि केही होइन ।’
उनलाई एउटा दुःख भने छ । त्यो हो, पेरिसमा खेल हेर्न तिर्नुपर्ने चर्को मूल्यप्रति । उनले ठूलो स्क्रिनमा पेरिस ओलम्पिकको उद्घाटन समारोह हेर्नकै लागि भनेर १ हजार ६०० डलर खर्चिन् । यो त ठूलै रकम हो नि । एक प्रकारले खेल हेर्न चाहनेप्रति अत्याचार नै । तर, रोबिन्सन कति धेरै भलाद्मी छिन् भने उनलाई लाग्छ, जीवनमा यस्तो पनि भइरहन्छ ।
अझ भन्छिन्, ‘ओलम्पिकका आयोजकले म जस्ता दर्शकबाट जतिसुकै महँगो टिकटबाट असुले पनि पछाडि हट्ने छैन । कमाउन अझ बढी मिहिनेत गर्नेछु ।’
सन् १९९६ को एटलान्टा ओलम्पिकबाट उनले ओलम्पिकका पिन संकलन गर्न थालेकी थिइन् । अहिलेसम्म यो काम खुबै मज्जाले चलिरहेको छ । उनी सन् २००० मा सिड्नी, सन् २००४ मा एथेन्स, सन् २०१२ मा लन्डन, सन् २०१२ मा रियो दी जेनेरियो पनि गइन् । सन् २००८ मा भने चीन जान पाइनन् ।
यस्तै कोभिडकै कारण टोकियो जान सम्भव भएन । अबको ओलम्पिक त उनको आफ्नै देशमा हुनेछ । त्यो भनेको लस एन्जलसमा हो । अहिले नै त्यसका लागि रोबिन्सन उत्साहित छन् । उनलाई थाहा छ, आफ्नै देशमा भएता पनि त्यसका लागि पनि उनलाई खर्च जुटाउनु छ अनि त्यसका लागि काम त गर्नुपर्नेछ । उनको योजना छ, पेरिसबाट फर्केलगत्तै काम सुरु गरिहाल्ने ।