मंसिर ६, २०८१ बिहीबार | १४:४४:५२
क्यानाडाका साद बिन जफर लुम्बिनीमा विराटनगरले छान्यो ‘आइकोनिक प्लेयर्स’ भिएरा जिनोआको मुख्य प्रशिक्षकमा नियुक्त सिस्नेर घटनाका पीडित परिवारले गरे एन्फामा तालाबन्दी बेन्टेनचरमाथि लागेको प्रतिबन्धविरुद्ध टोटनहमको अपिल रियालको रोमाञ्चक जित चेल्सी क्वार्टरफाइनलमा डेविस कपः नेपालले गुआमलाई हरायो नेपाल ओलम्पिक कमिटीलाई पारदर्शीरुपमा सञ्चालन गर्न माग चितवनलाई ब्लु स्टारको साथ क्यानाडाका साद बिन जफर लुम्बिनीमा विराटनगरले छान्यो ‘आइकोनिक प्लेयर्स’ भिएरा जिनोआको मुख्य प्रशिक्षकमा नियुक्त सिस्नेर घटनाका पीडित परिवारले गरे एन्फामा तालाबन्दी बेन्टेनचरमाथि लागेको प्रतिबन्धविरुद्ध टोटनहमको अपिल रियालको रोमाञ्चक जित चेल्सी क्वार्टरफाइनलमा डेविस कपः नेपालले गुआमलाई हरायो नेपाल ओलम्पिक कमिटीलाई पारदर्शीरुपमा सञ्चालन गर्न माग चितवनलाई ब्लु स्टारको साथ
शनिबारको दिन नेपाली फुटबल

आन्तरिक द्वन्द्वमै रुमल्लिएको फुटबल

काठमाडौं । आन्तरिक द्वन्द्व, आपसी कुण्ठाको रोपाइँ र गोडमेल अनि विवादै विवादमा अखिल नेपाल फुटबल संघ (एन्फा)ले वर्ष २०८० बिताएको छ । नतिजा ? स्वाभाविक थियो, उपलब्धिभन्दा धेरै निराशा । ठुल्ठूला दाबी तर यथार्थमा शून्यभन्दा पनि तल । नेपालको फुटबललाई केन्द्रमा राखेर स्मरण गर्ने हो भो समग्रमा यो वर्ष बिर्सनलायक रह्यो । मैदानभित्र र प्रशासनमा पनि आशाको सञ्चार गराउँदै क्रिकेटले सर्वत्र चर्चा कमाइराख्दा एन्फाको दैनिकी द्वन्द्वमात्रै रह्यो । घरेलु लिग हुन सकेन । सहिद स्मारक लिगको साइकल अलपत्र रह्यो । समाचारका शीर्षकमा सधैं विवाद, अस्थिरता, निराशा, भ्रष्टाचार, अपारदर्शिता, यस्तै यस्तै । दुई वर्षअघि निर्वाचनले पंकजविक्रम नेम्वाङको नेतृत्वमा एन्फालाई नयाँ कार्यसमिति दियो । बहुमतसहित एन्फा चलाउन आएका नेम्वाङ पहिलो कार्यसमिति बैठकबाटै विवादमा आउन थाले । आफूखुसी निर्णय गर्दा बहुमत सदस्यले साथ छाडेका छन् । हालसम्म भएका हरेक कार्यसमिति बैठक र साधारणसभा विवादमुक्त हुन सकेको छैन ।

 यही वर्ष नेतृत्वले इतिहासमै पहिलो पटक अविश्वास प्रस्तावको सामना गर्नुपर्यो । कात्तिक २३ गते हेटौंडामा भएको साधारणसभाबाट अध्यक्ष नेम्वाङले विश्वासको मत पाए । प्राविधिक रूपमा हेर्दा झनै बलियो भए । तर, फुटबल हाँक्ने मामिलामा उनी त्यसपछि अझै कमजोर बने । आफूखुसी विभिन्न निर्णय गरेको, आर्थिक पारदर्शिता नभएको, आफ्ना पक्षमा उभिनेलाई विदेश भ्रमणमा पठाउने र विपक्षमा रहेकालाई पनि विदेश भ्रमणलगायत लोभ देखाउने आरोप लाग्यो । केही मुद्दा अदालतसम्म पुगे ।  यही कार्यसमितिले अघिल्लो फागुन १९ बाट जेठ २७ सम्म सहिद स्मारक ‘ए’ डिभिजन लिग आयोजना गरेको थियो । पहिलो संस्करणमै चर्च ब्वाइज युनाइटेड च्याम्पियन भयो । तर, विभागीय टोली सशस्त्र प्रहरी बलको एपिएफ क्लबले फिक्सिङ भएको, प्रतिस्पर्धी थ्री स्टार क्लबले विना भिसा विदेशी खेलाडी खेलाएको भन्दै पटक पटक उजुरी गरेको थियो । नतिजाले एपिएफलाई ‘बी’ डिभिजनमा झारिसकेको छ । तर, उसले थ्री स्टारविरुद्ध गरेको उजुरी सफल भए एपिएफको शीर्ष डिभिजन हैसियत जोगिन्छ । थ्री स्टारको नियतिमा रेलिगेसन पर्छ । तर नेतृत्वले राजनीतिक रणनीतिअनुरुप आलटाल गर्दा लिग सकिएको १० महिना बितिसके पनि यसको निक्र्योल हुन सकेको छैन । ‘ए’ डिभिजन लिगलगत्तै ‘बी’ डिभिजन लिग हुने भनिए पनि दुई वर्षदेखि हुन सकेको छैन । ‘बी’ डिभिजन लिग हुने या नहुने अझै टुंगो लाग्न सकेको छैन । एक पदाधिकारीले अदालतमा एन्फाविरुद्ध मुद्दा दायर गरेका कारण ‘बी’ डिभिजन लिगको टोली मध्यपुर युथ एसोसिएसनविरुद्ध गरेको कारबाहीको टुंगो लागेको छैन । 

वर्षको अन्तिममा चैत २२ देखि सहिद स्मारक ‘सी’ डिभिजन लिग सुरु भएको छ । १४ टोली सहभागी लिगमा ९१ खेल हुनेछ । त्यसबाट दुई टोली बढुवा हुने र दुई टोली रेलिगेसनमा पर्ने एन्फाले जनाएको छ । तर, अब हुने सहिद स्मारक ‘बी’ डिभिजनमै बढुवा हुने दुई टोलीले खेल्ने कि के गर्ने टुंगो छैन । बी डिभिजनकै १४ मध्ये कुन टोली उक्लने र कुन टोली रेलिगेसनमा पर्ने टुंगो लाग्न सकेको छैन । डिभिजन लिगको साइकल पूरा नहुँदा निजी कम्पनीको आयोजनामा फ्रेन्चाइज फुटबल प्रतियोगिता नेपाल सुपर लिग (एनएसएल)को दोस्रो संस्करण आयोजना भयो । मंसिर ८ देखि सुरु भएको प्रतियोगिता पुस १४ सम्म भएको थियो । फाइनलमा पुनः धनगढी पराजित भयो । ललितपुर सिटी क्लब पहिलो पटक च्याम्पियन भयो । एन्फाले आफैं केही नगरे पनि यो एक महिना नेपाली फुटबल मैदानभित्रै चलायमान भयो । यही वर्ष खेलाडी पलायनको क्रम रोकिएन । नेपाली फुटबलको टिठलाग्दो अवस्थाबाट निराश भएर सुखद भविष्यको खोजीमा विदेसिन खोज्ने प्रतिभा रोक्न एन्फा नेतृत्वले माखो मारेन । बरू कागजी प्रक्रिया सहज बनाइदिँदा ६०–७० को हाराहारीमा यो वर्ष पनि खेलाडीहरू अस्ट्रेलिया, अमेरिका, युरोप र खाडी मुलुकमा पुगे । महिला फुटबलमाथि एन्फाले गरेको अन्यायले यो वर्ष पनि निरन्तरता मात्र पाएन । झनै क्रुर भयो । महिलातर्फ कुनै घरेलु प्रतियोगिता नै भएन । महिला फुटबलरले अघिल्लो वर्षझैं यसपालि पनि घरेलु फुटबलमा खुट्टा चलाउन पाएनन् । 

अघिल्लो कार्यसमितिले गरेको राष्ट्रिय महिला लिगको पहिलो चरण सकिएसँगै एन्फाले नयाँ नेतृत्व पायो । तर, नयाँ नेतृत्वले आधा बाटो पुगेको लिगलाई सम्पन्न गर्नेमा कुनै चासो देखाएन । बरू बीचमै रोकेर विजेता घोषणा गरेको एन्फाले अर्को कुनै प्रतियोगिता गर्न सकेन । घरेलु महिला फुटबलमा कुनै गतिविधि नहुँदा जसका कारण विभागीय टोलीमा आबद्ध बाहेकका खेलाडी कहाँ कुन अवस्थामा छन् भन्ने समेत पत्तो भएन । यद्यपि कप्तान एन्जिला तुम्बाप्पो सुब्बा, गीता राना, दीपा शाही, प्रीति राई, अमृता जैसी र रश्मिकुमारी घिसिङ चार महिना बढी चलेको भारतीय महिला लिगमा राम्रो अनुभव बटुल्न सफल भए । कीर्तिमानी गोलकर्ता सावित्रा भण्डारी युरोपको लिग खेल्न अनुबन्ध भइन् । उनी फ्रेन्च लिग खेलिरहेकी छन् । केन्द्रमा मैदानभित्रको फुटबल गतिविधि ठप्प हुँदा मोफसलमा भने केही प्रतियोगिता भए । कति व्यवस्थित भए त कति आफ्नै स्तरमा भए । आहा–रारा पोखरा गोल्डकप र झापा गोल्डकप धुमधाम साथ आयोजना भए । अन्य प्रतियोगिताको हिसाबमा यी दुई प्रतियोगिता स्तरीय देखिए । 

तर, नेतृत्व नै कमजोर बन्दा यसपालि ‘ए’ डिभिजन लिगका मछिन्द्र र चर्च ब्वाइज तथा विभागीय तीन टोलीमात्रै प्रायः प्रतियोगितामा देखिए । थ्री स्टार केही प्रतियोगितामा मात्रै सहभागी भयो । ठूलो इतिहास बोकेको मनाङ मर्स्याङ्दी क्लबले मोफसलका कुनै प्रतियोगिता खेलेन । ‘ए’ डिभिजन लिगका मनाङसँगै हिमालयन शेर्पा, संकटा, फ्रेन्ड्स, जावलाखेल, सातदोबाटो र न्युरोड टिम (एनआरटी) ले खेलाडी अनुबन्ध गर्न र धेरैभन्दा धेरै प्रतियोगितामा सहभागी हुने आवश्यकता नै ठानेनन् । क्लबहरू आर्थिक स्थिति बलियो नभएको देखाउँदै पन्छिएका थिए ।