काठमाडौं । पदमकृष्ण श्रेष्ठ- तत्कालिन पूर्वी पाकिस्तान बसाइको एउटा सुखद अनुभव त्यहाँको रेडियोलाई दिएको अन्तर्वार्ता पनि रह्यो । त्यस समयमा सञ्चारको सबैभन्दा ठूलो माध्यम भनेकै रेडियो थियो । अझ भनौं, रेडियोको महत्त्व असाध्यै धेरै थियो । त्यस अर्थमा नर शमशेर र मैले त्यहाँको रेडियोलाई दिएको अन्तर्वार्तामा आफैंमा ऐतिहासिक थियाे। किनकि विदेशी भूमिमा फुटबललाई लिएर अन्तर्वार्ता दिएकाे थिएँ।
त्यो आफैमा विशेष हुने भयो नै । त्यो बेला बंगलादेश बनेकै थिएन, त्यसैले त्यहाँको रेडियो स्टेसनको नाम थियो, ढाका रेडियो । त्याे रेडियोमा बिहान नेपालबारे एउटा कार्यक्रम तयार प्रस्तुत गर्ने गर्थ्यो । त्यसमा नेपाली भाषामा समाचार पनि प्रशारण हुन्थ्यो । अन्य केही कार्यक्रम पनि नेपाली भाषाबाटै थियो । अनि केही कार्यक्रम अंग्रेजीबाट पनि थियो । यो कार्यक्रम खासमै के हो ?
यसको इतिहास के थियो भनेर अहिले पनि खोज्दा हुन्छ जस्तो लाग्छ । प्रतियोगिताका क्रममा हामीलाई अन्तर्वार्ताका लागि प्रस्ताव आयो । खासमा त्यो अन्तर्वार्ता नेपाली टिमका प्रमुख भएको हैसियतले नर शमशेरकै थियो भन्दा हुन्छ । उहाँले मलाई पनि लैजानुभयो । यसरी हामी ढाका रेडियोलाई अन्तर्वार्ता दिन स्टेसन गयौं । स्वाभाविक रूपमा प्रश्न नर शमशेरतर्फ नै थियो ।
प्रश्नकर्ताले पनि हाम्रो प्रस्तुतिलाई प्रशंसा गरे । यो पूरा घटनाक्रम मेरो फुटबल जीवनको एउटा महत्त्वपूर्ण र कहिल्यै बिर्सन नसकिने रह्यो ।
तर उहाँमा एउटा समस्या थियो, बोल्दा अप्ठ्यारो हुने । प्रस्ट बोल्न नसक्ने, बीचबीचमा रोकिने । उहाँलाई जतिले चिन्छन्, यो कुरा सबैलाई थाहा नै छ । सामान्य कुराकानीमा त उहाँलाई समस्या थियो भने झन रेडियोसँग अन्तर्वार्तामा कस्तो भयो होला ? कसैलाई पनि दबाब र महत्त्वपूर्ण तथ्यमा कुराकानी गर्दा समस्या हुन्छ भने उहाँको त सामान्य स्थितिमै पनि बोल्दा बीचबीचमा रोकिनु हुन्थ्यो ।
विचार गरेर जस्ताको त्यस्तै बोल्नमा पनि उहाँलाई समस्या थियो । यस्तोमा त्यो रेडियोको अन्तर्वार्ता भने यस्तो प्रकारले भयो, कार्यक्रम चलाउनेले प्रश्न गर्थ्यो । त्यसलाई बुझेर नर शमशेरले मलाई हेरेर इशारा गर्नु हुन्थ्याे अनि मैले त्यसको उत्तर दिन्थें । मलाई के पनि लागेको थियो भने मैले जति भनें, त्यस्तै उत्तरको इशारा नर शमशेरले दिनुभएको थियो । संयोगले प्रश्न भने अंग्रेजीमा सोधिएको थियो ।
यसलाई मलाई अझ सजिलो बनाएको थियो, मलाई अंग्रेजीमै बोल्न सजिलो लाग्थ्यो । कार्यक्रम आफैमा राम्रो भयो जस्तो लाग्छ । किनभने जति पनि प्रश्न आए, राम्रै जवाफ दिएँ जस्तो लाग्छ । कार्यक्रम सुरुमा विशेषतः फुटबलमै केन्द्रित थियो । नेपालमा फुटबलको स्थिति के कस्तो छ, कसरी खेलिन्छ भनेर सामान्यता अपेक्षा गरिएकै प्रश्न थिए । मैले सजिलै जवाफ दिएँ ।
मैले नेपालमा भर्खर भर्खर जस्तै आधिकारिक रूपमा राष्ट्रिय बनाउने काम सुरु भएको बताएँ । त्यसपछिका प्रश्न पूर्वी पाकिस्तानले विदेशी टिमलाई दिएको आतिथ्यता कस्तो रह्यो ? ढाका आफैमा कस्तो लाग्यो, यहाँको खाना, रहनसहन कस्तो रह्यो भनेर पनि प्रश्न गरिएको थियो । मैले पनि ढाकाको आतिथ्यताको मन खुलेर प्रशंसा गरें । खासमा तत्कालीन पूर्वी पाकिस्तानले हामीलाई गरेको आतिथ्यता गजब नै थियो ।
मैले के पनि भनें भने हाम्रो नेपालमा ढाका जत्तिको भौतिक पूर्वाधार र सुविधा थिएन पनि भने । ढाकामा हामी बसेको होटलको नाम थियो, पूर्णिमा । त्यो पाँचतारे होटल नै थियो । त्यो सबै प्रकारको सुविधासम्पन्न होटल थियो, हाम्रो अपेक्षाभन्दा बढी । मैले यी सबै कुरा ढाका रेडियोलाई भने । अन्त्यमा प्रश्नकर्ताले पनि हाम्रो प्रस्तुतिलाई प्रशंसा गरे । यो पूरा घटनाक्रम मेरो फुटबल जीवनको एउटा महत्त्वपूर्ण र कहिल्यै बिर्सन नसकिने रह्यो ।
